میخام اعتراف کنم، اعتراف میکنم من ، کلنگ با 25 سال سن بسیار تنهام، یعنی سنگ صبور همه هستم ولی کمتر کسی سنگ صبورمه. همه رو دلداری میدم و روم استفراغ روحی میکنن ولی خودم نمیتونم کسی رو پیدا کنم که به درد دل های من گوش بده.
دخترای ایرانی همه یه مشکل اساسی دارن اونم اینه یا آدمو مثه زامبی میخان بخورن و تموم کنن یا این که مثله اسفنج بچلونن. مگه میشه با این همه تجره نتونم یه ساعت من حرف بزنم و یه دختر گوش کنه؟ این همه ما از کسشریات دخترا راجع به لاک فلان کس و شر و وریات دختر خاله فریبا گوش میدیم و باید گوش بدیم ولی یک بار نباید من بتونم راجع به اندیشه هام و افکارم با دوس دخترم صحبت کنم؟
چرا دخترای ایرانی این قدر رو اندامشون کار میکنن ولی رو افکارشون نه؟
خدایا یا منو احمق کن تا هیچی نفهمم یا اینا رو درست کن.
خدای خوب و مهربون میدونم الان دارم تند میرم و به دخترا توهین میکنم ولی واقعا اینا معیوبن یا خودشونو زدن به اون راه؟
بچه های خواننده وبلاگ و دخترای ایرانی از همتون عذر میخام و میدوم نباید جمع بست ولی متاسفانه نود درصد دخترای ایرانی من جمله دوس دخترجدید که ذکر خیرش رو کردم همینن.
تا کات کردن با این هم چیزی نمونده اگه با این منوال پیش بریم.
کلنگ درمانده
