بعد از مدت ها سریال لاست رو دیدم و تموم شد .
دقیق تر بخام بگم از موقع قطعی اینترنت در ایران یعنی آبان ماه شروع کردم به دیدنش و تمومش کرد سه روز پیش.
خیلی ذهنم درگیره و راستش از هالیوود انتظار همچین ساخته فیلسوف ماّبانه ای نداشتم.
سریال به شدت مغز شما رو درگیر می کنه و پر از نکات ریز و درشت هست که به چشم میان و نمیان.
با این چیزاش کار ندارم ، مفهومی به نام برزخ رو خیلی خوب به تصویر کشید و نشون داد.
بین شخصیت هاش بیشتر از همه از تنهایی جک شپرد خوشم اومد و این که چقدر تنهایی کشید و نهایتا این که ساویر تبدیل به بهترین بازیکن این سریال شد.
البته همه این ها تو سایه شخصیت دزموند هیوم قرار می گیرن و اصلا قابل بحث و فحص نیستن!
منتها همیشه جنگ علم و ایمان جذابه ولی این که در عمل توش بیفتی بد بلایی هست که ممکنه سرت بیاد
من همیشه ترجیح میدادم و دادم که ایمان رو انتخاب کنم چون باهاش حس بهتری داشتم.
در کل توصیه میکنم این سریال رو ببینید و بهش فکر کنید.
در حد یک کتاب روانشناسی و فلسفه آموختنی داشت این سریال......
