راستش چند وقت پیش رفته بودم ولایت، قدیمیای وبلاگ که می دونن شما هم بدونید بد نمیشه! من تنها زندگی می کنم ، یعنی هشت سالی هست که تک و تنها سیر می کنم و واسه خودم خوشم.
راستش این سری رفته بودم ولایت باز هم به نتایج جدید تری رسیدم ، من قطعا تحمل زندگی دوباره با خانواده و این که دائم یه جا باشم رو ندارم ولی از طرفی هم حوصله جنگ با دیگران رو هم ندارم .
به فارسی نرم بخام بهتون بگم مدتیه با هیچ کس درگیر نمیشم، کسی رو تهدید نمی کنم، سوار گردن کسی نمیشم . کلا بی خیال شدم .
مریم راست می گفت، رفتن به کانادا یا هر جای دیگه این کره زمین دردی از دردهای اساسی آدمی دوا نمی کنه چون آدم اصولا موجودیه که مشکلاتش اندازه صبرش و طاقتشه! گرفتین چی میگم؟!
چرا این همه ایرانی میرن اون سر دنیا ولی همش آهنگ های فارسی و فیلم های فارسی و حتی همین سریال های آبکی صدا و سیمای خودمون رو پیگیرن؟!
و چرا این همه آدم تو ایران در به در به دنبال فیلم های خارجی و .... می گردن؟!
هر کس دنبال چیزی هست که نداره، من نمیگم ایران اوضاعش خیلی ردیفه ها! نه خیلی هم اوضاعش تخمیه ولی صحبت سر اینه که مدیا یا همون رسانه بلایی سر ما آورده که مدام مشغول شو آف و زندگی کردن جای دیگران هستیم.
من کلنگ بهتون میگم من خسته شدم . نمیخام تو این مسابقه باشم.
تصمیم گرفتم دیگه ایرادات کلامی دیگران رو تصحیح نکنم، به اشتباهات کوچیکشون کار نداشته باشم. چه فرقی می کنه که کسی به "تپسی" بگه "تسپی" ؟ اصلا چی از من کم میشه؟! یا اگه اصلاحش کنم چی به من اضافه میشه؟!
کلا میلی به جنگ با هیچ چیز ندارم و فقط امیدوارم بهتر و مفید تر باشم.
بچه ها زندگی فرصت کوتاهیه، خیلی راحت واسه من نصفش گذشت ، هر چیزی که فکرشو کنید همون میشید تهش.
خودتون رو دوست داشته باشید و نترسید، زندگی رو واقعا "زندگی" کنید.....
