نیک وویچ

سلام 

تقریبا دو هفته ای نبودم و رفته بودم دارالخلافه ناصری(تهران) به دنبال آموختن و یادگیری! 

همایش و سمینار تحول فردی و سازمانی بود تو تهران ، سعادت آباد هتل اسپیناس پالاس

از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون من تا حالا پام به اون ورا باز نشده بود و اصلا ندیده بودم اون جا ها رو . 

خیلی لوکس بود ولی گور باباش، از رفتار یه سری آدما که همه چیز رو مادی می سنجن خیلی خوشم نمیاد. 

یه تار موی گندیده بعضی از مخاطبای این وبلاگ رو با تمام اون تشکیلات عوض نمی کنم.

از مریم عزیز که همیشه به یادمه و از پری که گاهی میاد این جا نوک میزنه میره خیلی ممنونم، چون وظیفه ای ندارن ولی بهم سر میزنن و حالمو می پرسن. براتون بهترین ها رو آرزو دارم.

خلاصه ماجرا این که رفتم و نیک وویچ سخنران اصلی مراسم بود. 

نیک وویچ ایشون هستن 

خلاصه این که تمام بزرگان اقتصادی بودند و مبلغ هنگفتی هم دادیم تا بریم داخل سالن . 

عمیق ترین حرفی که شنیدم این بود که براتون میگم  :

نیک گفت:" من برای حرکت کردن و هزینه های حمل و نقلم مجبور بودم شغلی پیدا کنم که درآمدش بیشتر از 150 هزار دلار در سال باشه و الان دستمزدم برای هر سخنرانی 150 هزار دلاره! " 

خیلی دنیای عجیبیه نه ؟! 

اون آدم 150 هزار دلار میخاد تا بتونه حرکت کنه و ما این جا نشستیم و فقط غصه می خوریم. 

بچه ها بیاین همدیگه رو بیشتر دوس بداریم، قدر داشته هامون رو بدونیم  و خودمونو از اینی که هستیم بیشتر غمگین نکنیم. 

امروز رفتم برای دوستم که پزشکه گل خریدم ، شوکه شد و متحیر موند، گفت چرا این کارو کردی؟ گفتم چون قرار نیست همیشه واسه دوس دخترامون خرج کنیم. با این اخبار منفی دوس دارم امروز  روی لبات لبخند بیاد .

**************************

دیروز با حاج خانم رفته بودیم پیتزا بزنیم و کتابفروشی سر بزنیم ، فکر کنم حداقل 26 بار گفتم دوستت دارم. گفت خیلی مهربون شدی ، گفتم دلم مهربون بود ولی خب ابرازش رو بلد نبودم و شاید هنوز هم نباشم. 

علی الحساب میخام این رو بهتون بگم دنیا کوتاههه ، بیاین تبدیلش کنیم به جایی بهتر نه بدتر. 

هم خوبی هم بدی تصاعد می خورن  ،پس بیاین بذر دوستی و محبت رو بکاریم . 

این ها همش می گذره .......

به امید این که همدیگه رو  نه در اوج ثروت و مکنت بلکه در اوج محبت و انسانیت ببینیم 

شاد باشید و سربلند