کور خواندی، دانلد!
ما با بزرگ‌تر از تو پنجه گرفته‌ایم. این هم لابد مصاف دیگری است. هرچه باداباد.
شنیده‌ای و باز می‌گویم که:"هیچ‌وقت یک ایرانی را تهدید نکن." خاصه اگر در میهن خودش به تحقیر عادت کرده باشد، اگر چیزی برای از دست دادن نداشته باشد، کوچک شده باشد، بی‌کس مانده باشد.
یاد بگیر با ما چه‌طور حرف بزنی، دانلد! ما آن‌قدرها که فکر می‌کنی بی‌چیز نیستیم. این‌جا عربستان نیست که به تلنگری درهم بشکند، ایران است این‌جا. سرزمین گل‌سنگ‌هایی که سخت‌جانی می‌کنند. تلنبارِ نفرینیِ آرزوهای سرکوب‌شده. از مشروطه تا امروز، ما به نرسیدن‌های متوالی خو گرفته‌ایم. به نبودن در پی نبودن، خون در پی خون، فریادهای درگلوخفه‌شده. از دیروز تا امروز، از تحریم تنباکو، تا تحریم نفت. از کودتای مرداد تا غائله‌ی دامنگیر نیمه‌ی آبان.
حالا تحریم کن، جنگ راه بینداز، از نمد رنج‌های ما کلاه درست کن، اما حاشا که این مردم مارگزیده را احمق فرض کنی. ادای ایرانی‌دوستی‌ات حال‌مان را به هم می‌زند. از دشمنی‌ات با #دولت بگو، اما تو خوب می‌دانی که تحریم‌های احمقانه‌ات درست سفره‌ی مردم بینوا را نشانه رفته. منع صدور ویزای آمریکایی‌ات به کدام آقا و آقازاده تنگ گرفته؟ #تحریم_دارو ها و بانک‌ها چه‌طور؟
تو دوستی جز قدرت نمی‌شناسی، وقتش که برسد سر جان هرکسی معامله می‌کنی، اگر ایرانی باشد، چه بهتر!
سرشت تو را می‌شناسیم ما. لنگه‌ی تو در این سرزمین کم نداریم.کازینودار نیستند اما تا سکه آخر #قمار می‌کنند، گیرم که از جیب مردم. بازنده‌هایی که هرگز نمی‌دانند کِی باید از سر میز بلند شوند.
حالا عرصه را تنگ کن، بر مردمی که روزگاری می‌خواستند ژاپن اسلامی شوند، حالا دستور آمده لنگ ببندند، نان‌خشک بخورند و از یمنی‌ها مقاومت بیاموزند. از سربلندی تا سرخوردگی راه درازی بود که باسرعت پیمودیم!
تو لعنت زمانه‌ای که حالا گریبان ما را گرفته‌ای. ما را از چیزی نترسان، دانلد! ما زخم‌خورده‌ی این روزگاریم!
امید ما به تو نبوده و نیست، که دیگر به همتایان تو در این خاک هم چشم امید نداریم.
زنانی داریم ما از برگ گل پاک‌تر، از صخره سخت‌تر؛ که دارند جوانه می‌زنند در خیابان‌های شهر، از انقلاب تا آزادی. مردانی بلندهمت که دیگر نمی‌خواهند کوچک باشند - که روزگاری بزرگی کرده‌اند. مردمی با آرزوهایی که به مو رسیده اما نخواهد گسست - که بند دل ماست این.
ما ققنوسیان دوباره از این خاکستر سربرمی‌آوریم. ما را نشناختی هنوز! دیری است که داریم با گرگ‌ها می‌رقصیم، تو حالا زوزه‌های مستانه‌ات را بکش.
ما هنوز زنده‌ایم، دانلد! زنده می‌مانیم.
سلمان امین
