امروز میخام از یه چیز مهم حرف بزنیم ، از ریشه ها!
ببینید آدما تا وقتی دغدغه های مالی دارن یعنی شب و روز فکرشون درگیر نون و این چیزاس خیلی وقتی واسه فکر کردن به مسائل مهم تر زندگی ندارن. یعنی نمی تونن که فکر کنن. اگه از روانشناسا بپرسید بهتون میگن که اکثر مراجعه کننده هاشون افراد علاف یا تحصیل کرده هستن و کمتر افراد دیگه میان سراغشون.
تا چند وقت پیش من هم خیلی درگیر مسائل مالیم بودم و خب تحت فشار زیادی بودم ولی الان وضعیت بهتری پیدا کردم و یه آرامش نسبی رو تجربه می کنم و خب باید زندگیم رو بسازم دیگه....
این وسط و میون این همه هیاهو یه چیزی رو خوب فهمیدم . بچه ها ما یه کوه یخ هستیم! کوه یخ فقط نوکش از آب بیرونه و 90% اش زیر آبه....
ببینید ما ادما هم همینیم ، ماها همین طوری یه شبه رشد نکردیم که بشیم این. پدر ، مادر و خانوادتون رو تصور کنید!
فکر کنید چقدر زحمت کشیده شد تا ما تو بچگی تشنج نکنیم و نمیریم و هزار تا چیز دیگه!
یهویی نشده که! کلی زحمت کشیده شده!
نمیشه همین جوری پشت کرد به همه چیز و خیلی ساده برگردیم بگیم که من برای خودم زندگی میکنم و فقط خودم برای خودم مهمم!
خیر این طوریا نیست!
یعنی می تونید این طوری باشید و به همه چیز پشت کنید ولی در اون صورت شما یک بزدل ، یک ترسو و یک asshole واقعی هستین.
مابقی ماجرا رو هم خودتون بهتر از من می دونید!
